Според преданието во саботата умрел Лазар од Витанија, а во неделата Исус го воскреснал. Поради тоа во народот неделата се смета за поголем празник од саботата. Според тогашните закони учител можело да биде само лице што наполнило триесет години.
Се верува дека Спасителот, четири дена по смртта на својот пријател Лазар од Витанија, го вратил меѓу живите со една единствена реченица: „Стани, Лазаре“. Лазарева сабота е ден кој го одбележуваме со низа обичаи.
Лазарева сабота, црковен празник познат и како Врбица, секогаш се одбележува во пресрет на празникот Цветници. Името го добила по пријателот на Исус Христос – Лазар од Витанија, кој починал, а кого, според преданието, Исус го воскреснал четири дена подоцна, кога пристигнал од Ерусалим во родната Витанија на Лазар. Оттаму, православните христијани го нарекуваат Лазар Четвородневен. Во чест на ова големо библиско чудо на Исус Христос, православните верници на Лазарева сабота спроведуваат низа обичаи кои со векови се одржале во нашиот народ.
Првиот и најважен обичај е сите – и возрасни и деца – околу половината да носат гранчиња од врба. Со тоа се најавува Христовото влегување во Ерусалим.
Вториот обичај е рано наутро да се набере цвеќе, но тоа мора да остане во двор, во некој сад со вода, сè до празникот Цветници. Во нашата традиција се верува дека на Лазарева сабота не треба да се внесува цвеќе во куќата, бидејќи на членовите на семејството до следната Лазарева сабота нема да им оди од рака во тоа што ќе го работат.
Што не треба да се прави на Лазарева сабота
Иако Лазарева сабота е голем празник и најава на победата на животот над смртта – бидејќи „сите кои го видоа Христос како го воскреснува својот пријател го признаа за Син Божји“ – сепак, во православната традиција, саботата е ден посветен на упокоените, па затоа не е прикладно да се изразува голема радост.
Бидејќи Лазарева сабота паѓа за време на Велигденскиот пост, не треба да се пее и весели, туку да се зголемат молитвите и духовната подготовка, пренесува Блиц Жена.